Gifty & This is my time

This is my time

Moeder:           Gifty

Kinderen:        Stanley (1998)

                                Pepetua  (2001)

                                Emmanuela (2004)

                                Junior (2008)

Zoals veel Ghanese families woont Gifty met haar familie in een onafgebouwd huis van rijke Ghanesen die in het buitenland wonen. Het bouwterrein waar ze heel af en toe iets laten bijbouwen wordt bewoond door arme Ghanezen gezinnen die anders helemaal op straat zouden leven. Maar in deze betonnen bouwvallen is vaak ook niks voor de gezinnen; geen matrassen geen stoelen of tafels alleen hier en daar houtskool en een verdwaalde pan. Zo woont Gifty met haar man en 4 kinderen ook als wij hen in 2010 ontmoeten.

Gifty heeft een ernstige oogbeschadiging omdat zij jaar en dag auto’s gespoten heeft als beroep zonder bescherming voor haar ogen. Dat betekent ook dat zij moeilijk weer aan het werk komt omdat mensen duidelijk zien dat zij waarschijnlijk niet goed kan zien. Bij de oogarts komen we erachter dat haar ogen zwaar ontstoken zijn en dat zij rond de -10 zit qua brilsterkte daardoor. De ontsteking wordt behandeld en Gifty gaat een bril dragen.

Omdat zij nog 1 klein jongetje heeft; Junior is het voor haar fijn als zij een eigen bedrijfje aan huis kan starten voor alle gezinnen die zoals hen in de huizen omringend wonen. Nu moeten ze met de trotro (lokale busjes) ver naar de markt voor de meest noodzakelijke boodschapjes; goedkope rijst, tomatensaus, zeep, tomaten etc. We gaan met haar op onderzoek uit in de buurt en er is inderdaad bijna niks te krijgen. 

Door de jaren heen heeft Gifty haar ondernemerschap bewezen; ze vraagt aan haar klanten wat zij het liefst willen terug zien in de kiosk en als zij veel gerookte vis hoort start ze met de verkoop daarvan. Zodra ze doorheeft dat ze misschien zelf vis moet gaan roken zodat ze zelf op grote schaal goedkoper kan gaan verkopen spaart zij voor een vis rook machine. 

Inmiddels heeft Gifty door de jaren heen het assortiment in de kiosk flink kunnen uitbreiden. Zo verkoopt ze nu, tomaten, vis, waterzakjes, waspoeder, tandpasta, enz. Met het verkoop hiervan kan ze voor haar kinderen zorgen.

Voor Stanley en Pepetua betalen we de openbare school. Emmanuela is 9 als we haar ontmoeten en ontzettend slim. Als we naar de kiosk komen met speelgoed en boeken duikt ze meteen met een boek in het hoekje van haar moeders winkel en stopt niet meer met lezen. Zij gaat naar een hele goede private school ‘Accra Grammer School’. Op deze manier kan Emanuela zich goed ontwikkelen voor een goede toekomst en wordt ze op haar niveau opgeleid. Ook haar jongere broertje Junior gaat nu al 10 jaar naar Accra Grammer en doet het erg goed.